Omdat een eerdere poging in 2014 niet succesvol was verlopen, moest het dit jaar toch echt gebeuren. Mijn zoon en ik zijn inmiddels 33 en 65, dus de tijd begon te dringen, voor mij althans. Als ik nog eens samen met mijn zoon de Galibier met de racefiets wilde beklimmen, moest ik niet te lang meer wachten. Vorig jaar werd de knoop doorgehakt en de camping geboekt. Ik trainde flink door in de winter, en in het voorjaar zou mijn conditie op het gewenste niveau moeten zijn.
Toen kreeg ik op 18 juni een flinke tegenslag te verwerken: tijdens een trainingsrit miste een jongen op een e-bike de bocht en botste in volle vaart tegen mij aan. Gevolg: sleutelbeen uit de kom. Zes weken voor ons Alpen-avontuur. Na mijn bezoek aan het ziekenhuis twijfelde ik natuurlijk enorm: gaat het nu weer niet lukken? Ik zocht contact met Fysiotherapie Berghuis & Bongers en trof daar een zeer positief ingestelde en deskundige Willem-Jan Berghuis. Hij weet niet alleen erg veel van het schoudergewricht, maar kon zich ook erg goed verplaatsen in mijn situatie. Hij weet hoe leuk het is om in de bergen te fietsen. Hij stelde me direct gerust en vermoedde dat hij me wel klaar kon stomen voor deze beklimming. In een paar sessies zorgde hij ervoor dat de stijfheid uit de spieren verdween en gaf hij me oefeningen mee die ervoor zorgden dat ik al snel weer thuis op de fietstrainer aan de slag kon. Buiten fietsen was natuurlijk wat te risicovol. Daardoor kon ik mijn conditie gelukkig nog redelijk op peil houden.
Door die positieve en deskundige aanpak van Willem-Jan gingen we toch opgewekt richting de Alpen. Na een paar trainingscolletjes merkte ik al snel dat het fietsen bijna pijnvrij lukte; alleen tijdens het afdalen had ik wel wat last. Op 31 juli lukte het dus toch: vader en zoon kwamen samen aan op de prachtige top van de Galibier. En een week later kon ik Willem-Jan per mail bedanken voor zijn hulp: de beklimming van de Galibier werd mede mogelijk gemaakt door fysiotherapie Berghuis & Bongers.
Gert Egberts